Kulla maje Temali
që moti kohë, për lindjen e t’birit
pat krisë pushkën e gzimit
dro shembej
po nuk e vajtoj
me gjam’ burrash
malsorin e odave t’gurit,
burrin e universiteteve t’dheut
që dekà e zuni larg kulle,
larg fisi e plisi
Dveti Zana e malit
si muj prehet shpirti malsorit
kullës pa ju kthye
prej bot’s madhe
ai gur i dëbuem
Me gjamë burrash n’mungesë
hapi kulla dyert e mortit
veç teshat midis oborri
librat te kryet
Fort vajtoj Zana madhe
te librat e t’shumit,
me ujë prej Bjeshkve t’Nemuna
gatoj poezinë Martini,
rrahni gjokset sot
ju burra Dukagjini
ritesh dekun na u kthye Uliksi
Malet grrithën kreshtat borëmbuluem
thanë, pasha Tokë e Qiell
na la emën mas vedi ky burrë
emën e nder, kullës e fisit
Njajtë si kangve epike
nji rrasë guri prej Temali niset
fort mas vedit mban
shtresat e tokës,
fjalës e besës
Bjeshkve t’Nemuna
vargmaleve, drejt në Bavari
Gur varri zuni vend
mbi krye t’malsorit t’shuem
mbi krye t’mbramit Templar
ku ban roje e tija Dranjë
ku me tingujt e “nji fyelli ndër male”
fle prajshëm
nji e Dukagjinit Zanë
