Intepreton: Sidrit Bejleri
S’je bozhur as lëndinë, dashuri
ti je poezi e artë, ti je poezi.
Mund të flasë shpesh për ty, një poet
Në çdo zemër ti, një herë troket.
Mbi një plis të blertë jeton,
ti një botë të tërë dhuron,
bën të ecin bashkë dy vetë,
plot një jetë.
Ti na fal detin,
që edhe dallgët ja duam.
Laureshat këngën mësuan,
nga buzët e tua.
Dhe malet, që fusha i largon.
Dashuria, i afron.
Aspak jo mes njerëzve mos mungo,
Se moshën e lules na dhuron ti.
Ka kjo jetë në çdo brez, dashuri
tek një zemër rri, pa faj
jo, jo s’ka çudi
Mund të flasë shpesh për ty, një poet
Në çdo zemër ti, veç një herë troket.
Mbi një mal të lartë vallëzon,
mbi një fushë të gjërë vrapon.
Lulja udhën hap për ty, dashuri
Ti na fal detin,
që edhe dallgët ja duam.
Laureshat këngën mësuan,
nga buzët e tua.
Dhe malet, që fusha i largon.
Dashuria, i afron.
Ti na fal detin,
që edhe dallgët ja duam.
Laureshat këngën mësuan,
nga buzët e tua.
Aspak jo mes njerëzve mos mungo,
Se moshën e lules na dhuron ti.
Dashuri.
LEXO EDHE: Sidrit Bejleri: Unë zemrën time ty po ta lë (teksti dhe kënga)
Si n’vegim e kujtoj
Gjithë fëmininë që shkoi pa gëzime
Në vitet pa dritë
Pa ledhatim, më fluturoi
Porsi përrenjtë ç’më iku
Gjithmonë fëminia e shtrenjtë
Por lindi dielli i ri
Një diell i nxehtë që derdhi
Tek zemrat bonjake veç jetë
Për lumturinë
Për jetën tonë të re
Ky diell i zjarrtë
Do ngrohë gjithmonë të ardhmen tonë
O diell i dashur, o drita ime
Veç ti më fale gaz dhe hare
Në krahët e tua o jetë e bukur
Unë zemrën time ty po ta le…
TEKSTIN E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU
