Sotia Tsotou: Do marr për burrë një kapiten

Poezi nga Sotia Tsotou

Kur të vijë ora të martohem,
do marr për burrë një kapiten,
kur të më niset të mallohem,
të shkojë me frikën se s’më gjen.

E unë në breg të detit, zgjuar,
kur të çfryjë era, egërsirë,
t’i lutem Zotit përgjëruar,
që të ma kthejë shëndoshë e mirë.

Dhe kur anija që u largua,
ta sjellë, i qoftë ora e mbarë,
sa ç’e kam dashur prapë ta dua,
ndoshta më shumë se dhe më parë.

Ma thotë e lumja zemra ime,
detar e dua shokun tim,
me trup të jetë në udhëtime,
me shpirt e mend në gjirin tim.

E unë të marr udhën e largët,
që Shën Mërisë me adhurim,
t’i them t’i mbajë të qeta dallgët,
ta ketë në mbrojtje shpirtin tim.

Shqipëroi: Arqile Garo

ObserverKult


Lexo edhe:

SOTIA TSOTOU: UNË VETËM NATËN ADHUROJ TOK ME ATA QË DASHUROJ

Vjen mbrëmja përsëri, darka afrohet,
dhe ora ime vjen, ah! ajo orë…
kur mugëtirë e saj unifikohet,
me vranësinë e shpirtit tim të gjorë,
vjen mbrëmja…

Djalosh i natës unë përherë, agimin shoh si gjë pavlerë,
me zotërinjtë e dhjamur, me kazmirët.
Unë vetëm natën adhuroj tok me ata që dashuroj,
me fukarenjtë, të shtypurit,… të mirët.

Poezinë e plotë mund ta gjeni KËTU