Poezi nga Teodor Keko
Kur dikush thote bri meje “Irenë”
unë të kujtoj ty qetësisht.
Bie një muzg e zverdh një vjeshtë,
ca gjethe bien dhe shfaqesh ti.
Nuk të harrova, megjithëse kurrë
s’të thashë: “Irenë, unë të dua!”
Atëherë në zemer dyzimi – luftë
përfundimisht më mundi mua.
Syri yt priste ta thyeja drojtjen
plot ankth si fundin e nje gare.
Po unë heshta. Prania jote
ma mjegullonte rrugën drejt fjalëve.
Një ditë ti shkove. Veç në mesnatë
shumë kohë në ëndërr më mbete.
Kur gjumi varej mbi qepallë,
magjepsëse uleshe pranë meje.
Ku je vallë sot? Në ç’muzg e vjeshtë?
Pa ty janë ëndrrat si shkretëtirë.
Po ti qofsh e lumtur, Irenë, Irenë!
Unë të kam dashur. Natën e mirë!
ObserverKult
*Titulli i origjinalit: “Ku vallë je sot?”
—————————-
Lexo edhe:
BASHKËSHORTJA KUJTON TEODOR KEKON: KAM 19 VJET QË JETOJ ME KUJTIMET PËR TY
Më fal!
Gjithnjë e më shumë bindem se njeriu jetoka dhe e mbushka shpirtin me kujtime. Kam plot 19 vjet që vazhdoj të jetoj, në fakt mbijetoj, me kujtimet e atyre viteve të jetesës intensive me ty.
Nga Xhuli Shkurti Keko
Por ngaherë në ditët e fundgushtit , në këto 19 vjet, përballoj dicka më të fortë, ndjenja e humbjes më është më prezente se cdo ditë të vitit.
Në çdo 20 gusht filloj e përgatis veten për takimin e datës 22 e pas çdo takimi kthehem në shtëpi më e zhgënjyer se kurrë sepse prapë, megjithëse flas e flas, asnjë përgjigje nuk marr prej teje, asnjë buzëqeshje, asnjë përqafim.
Shpesh e ngushëlloj veten duke menduar se mbase ti merr kohe të mendohesh, mbase gjërat rrjedhin më ngadalë në atë botën ku ti tashmë jeton, mbase sa të mbërrijnë atje fjalët e mia e sa të kthehen mbrapsh përgjigjet e tua duhet ca kohë. Kushedi mbase ti pret rastin që përgjigjet t’i dërgosh sa herë unë e fëmijët kemi më shumë nevojë, në atë mënyrën që vetëm ti vazhdon të dish ta bësh aq mirë, me mbështetjen që na jep pikërisht në momentin e duhur…
TEKSTIN E PLOTË E GJENI KËTU
