I dhashë vetes zemër
i tregova se çfarë ndien deti për dallgët që e godasin
çfarë ndiejnë kalorësit kur këmbët e kuajve dëgjojnë teksa kërcasin fort
për hënën që fshihet pas çatisë
për shiun që bie ashpër e furtunën që rrënon çdo gjë
për erën e lehtë që fryn e sjellë kujtime të dhimbshme këngë të moçme dashurie
i tregova për dhimbjen që ndiejnë të shtypurit
kur nga këmba e shtypësit shkelen
çfarë ndien shpirti kur si i pashpirt bëhet se jeton
këtë ia thashë
Por
me gjasë
këtu askush asgjë nuk kupton
këtu dëshirojnë vetëm të dëgjojnë gjithçka
çfarëdo qoftë ajo
Po unë ia thashë
dashurinë ia dhashë
asgjë për vete s’lashë
përpos këtë trup
këto rroba
dhe këtë shpirt
