Ama nji dorë për zemër,
mendjen ma ke zbutë
tutës vjeshtore
ia ke zbehë tana ngjyrat!
Duert i ke të reja për mue
tjerat janë motnue
boll kanë ndërtue mure
trishtimin tue ushqye!
Ama nji dorë për zemër
zavallin me ia heqë
e me të njohtë
prajshëm si shtrojë.
Merrma dorën zemër
t’ia grabitim të kuqërremtën
gjetheve
e ta çjerrim qiellin
flakë
me dashninë tonë
t’ përhantë!
