Po sikur e gjitha kjo
të ndodhë në laborator?
Ditën nën një llambë të vetme
dhe nën një miliardë llamba natën?
Mos ndosha jemi thjesht një brezni-test?
Të derdhur nga një epruvetë në tjetrën
të tundur nëpër distilatorë
të vëzhguar me diçka më shumë se syri,
gjithsekush më vete
të kapur me pinceta?
Ose ndryshe:
Pa asnjë ndërhyrje?
Mos ndoshta evolucioni
ndjek udhën e tij sipas planit?
Dhe gjilpëra e grafikut ravijëzon ngadalë
zigzaget e parashikuara qysh më parë?
Mos ndoshta deri këtu asgjë e jashtëzakonshme?
Monitorët kontrollues i ndezin rrallë?
A ndoshta vetëm gjatë një lufte jo të vogël,
gjatë fluturimesh të largët jashtë ngastrës tokësore,
a gjatë shtegtimesh mes pikave A dhe B?
A ndoshta e kundërta:
mos duan më shumë skeçet e shkurtër?
Një vogëlushe, në një ekran të madh,
qep kopsën në mëngën e vet.
Detektorët zgjohen,
personeli merr vrapin.
Ah! Ç’është kjo krijesë e vogël,
me atë zemër të vogël që rreh në brendësi?
Ç’seriozitet i admirueshëm
në artin e shkuarjes së perit në gjilpërë!
Dikush thërret i ngazëllyer:
Lajmëroni shpejt Shefin,
të vijë ta shikojë vetë!
Në shqip ©️ Alket Çani
