Poezi nga Xhevahir Spahiu
Matanë dritares dallëndyshet
lodrojnë, cijasin pa pushim.
Unë i shikoj dhe sjell ndër mend
një fshat të largët, një kujtim…
Në degë të arrës, buzë një lëmi,
një dallëndyshe befas pashë:
nuk di përse…mora një gur
dhe dallëndyshes unë i rashë.
U drodh, u tremb, u shemb përdhe
si yll i fikur zogu i shkretë,
në duart e mia përpëlitej
me krah të thyer e pa jetë.
-Tani, – tha gjyshe Fatimeja,-
prit kur të thahet krahu yt…
Një pikë loti lagu pendët,
një tjetër m’u bë lëmsh në fyt.
Ia lidhi krahun flokëbardha,
u shua dhimbja pak nga pak;
dritarja…qielli…cicërimat
dhe dallëndyshja iku larg…
Atje ku hapej kaltërsia
e pritnin shoqet zemër ngrirë
ju bisht gërshëra balerina
hidhni valle në hapësirë
Sa here i shoh tek fluturojnë
dhe krahu i njërës, tjetrën ndjek
më vjen ndërmend një fjalë e gjyshes
lirinë e tjetrit mos e prek.
ObserverKult
Lexo edhe:
XHEVAHIR SPAHIU: EJA TË VDESIM, E DASHUR!
Eja të vdesim, e dashur,
shpenzimet e varrimit i merr përsipër shteti,
a s’e dëgjove në TV si kryelajm?
Eja të vdesim, e dashur,
s’ka rëndësi në rron si rob a zot,
arkivoli është gati,
dy metra vend gjithashtu,
makinë e funeralit,
kurora me lule artificiale: të kuqe, të bardha, blu.
Eja të vdesim, e dashur,
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
XHEVAHIR SPAHIU: KOKA IME, ÇUDITEM ME TY
Koka ime,
çuditem me ty.
S’t’u shurdhuan ata veshë?
S’t’u verbuan ata sy?
Si të mban qafë e hollë?
je mbi shpatulla ende?
S’u mërzite aty?
Koka ime,
çuditem me ty.
Të të merrja në duar
të t’i prekja pak okët,
ballin bërë për plumba;
Të të rrokja nën sqetull,
gurë e drurë të këndonin:
shkon njeriu kokëprerë.
Në një këngë të moçme
kjo ka ndodhur njëherë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
