Poezi nga Xhevdet Bajraj
Vullnetarët për të dhënë gjakun e të tjerëve
si cigare dredhin fatet e njerëzve
Ardhmëria si fëmijë jetim ulur në pragun e atdheut
pret diellin që t’i ushqejë
lulet e çelura nga eshtrat e të dashurve tanë
që i mbollëm në Pranverën e Amshimit
Atij zogu që nën re të nxira nga malli
përgjaket pas këngës së vet
i duhet bërë vendi moj motër
në zemrat e atyre që po vijnë
Na bëri dashuria njerëz
dashuria na bëri njerëz
të vuajtur
ObserverKult
