Poezi nga Xhevdet Bajraj
Një grua e shndërruar në një grusht dheu
ende e mban mend
që dikur kishte dashuruar shumë
aq shumë
sa tani nga ajo
në një fushë pa Zot
mbinë lule
Nganjëherë
por vetëm nganjëherë
kafshët u afrohen
i nuhasin ato
e dridhen
pastaj e lëshojnë një zë
të dhimbshëm
si në ditën e parë të botës
ObserverKult
Kliko edhe:
PYETËSORI I PRUSTIT: XHEVDET BAJRAJ
Pyetësorit të Prustit i përgjigjet poeti Xhevdet Bajraj*
Cila është ideja e juaj për lumturinë e përkryer?
Lumturia e përkryer ekziston veç te budallenjtë, në reklama televizioni dhe në përralla. Ndërsa, kur përralla përfundon, fillon jeta e vërtetë. Sidoqoftë, nëse flasim për një gjendje të posaçme shpirtërore, për njëlloj Nirvane ta zëmë, më bie ndërmend poeti dhe shkrimtari i madh grek, Nikos Kazantzakis, e ajo lumturi më tremb, sepse në te nuk ka vend për prindër, për bashkëshorte për fëmijë e as për zot.
Cila është frika juaj më e madhe?
Që mos t´i lëndoj njerëzit që i dua.
Cilin person të gjallë e admironi më së shumti?
Nënën.
Cili është personaliteti historik më të cilin do të dëshironit të identifikoheshit?
Me antiheroin.
Cili është tipari i juaj që nuk e pëlqeni?
Ndjeshmëria e tepërt.
Cili është tipari të cilin nuk e pëlqeni tek të tjerët?
Mungesën e parimeve, matrapazllëkun letrar, politik…
Në cilat gjëra e teproni?
Në pirje duhani dhe në modesti.
Çfarë do t’iu shtynte të gënjenit?
Paqja.
Tekstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
