Nga Gabriel Garcia Marquez
“Nëse do ta dija se kjo do të jetë dita e fundit që do të shoh, do të mbaja afër duke të shtrënguar.
Do ta lusja Zotin ta ruaj shpirtin tënd.
Sikur ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që ti kalon nëpër këtë derë, do të përqafoja…Do të puthja plot mall.
Nëse do ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që do të ta dëgjojë zërin, do ta ruaja secilën fjalë tënden.
Do ta fiksoja që ta kujtojë pa pushim.
Dhe nëse do ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që të shohë, do të thoja se të dua….”
ObserverKult
Lexo edhe:
ÇFARË ËSHTË NOSTALGJIA, SIPAS GABRIEL GARCIA MÁRQUEZ
Mënyra më e keqe për të ndjerë mungesën e dikujt, është t’i ulesh pranë dhe të dish se nuk do ta kesh kurrë.” – Gabriel Garcia Márquez
Ndër shkrimtarët më të famshëm në gjuhën spanjolle, Gabriel García Márquez konsiderohet babai i realizmit magjik.
Me talentin e tij të jashtëzakonshëm ai kontribuoi në tërheqjen e vëmendjes mbarëbotërore drejt letërsisë së Amerikës Latine.
Romani i tij më i famshëm, “Njëqind vjet vetmi”, u votua në vitin 2007 si vepra e dytë më e rëndësishme në gjuhën spanjolle e shkruar ndonjëherë.
Një tjetër kryevepër absolute është “Dashuri në kohërat e kolerës”, nga e cila është nxjerrë fjalia e Markezit.
Dashuri në kohërat e kolerës”
Një dashuri romantike dhe e pafund, në gjendje për të pritur me durim, me besim të palëkundur, për “pesëdhjetë e tre vjet, shtatë muaj e njëmbëdhjetë ditë, duke përfshirë edhe netët”.
“Ishte e pashmganshme…”. kështu nis rrëfimi i kësaj historie në brigjet e Karaibeve të Amerikës së Jugut.
Një histori që vjen nga fundi i shekullit XIX dhe që ndjek jetën e tre personave me fatet e ndërthurura të tyre.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
