Sa herë kaloj tek hija e dritares
që me saksi është mbushur plot
gjithmonë fare si pa dashur
Një lule çel e një perde lot
sa herë andej unë i hedh sytë
i ndjej dy sy që më ngacmojnë
e një nga një e ditë për ditë
të gjitha lulet ose ç’lulëzojnë
një ditë pranvere aty pranë
kalova unë plot mall
Mbi flokë më hodhe një petal
nga lulja më e rrallë
i dua lulet në dritare
se jam i ri e mi do zemra
por shumë më fort se ato lule
unë dua vajzën lule që rri brenda
mos më ngacmo ti me vështrime
se unë jam djalë e s’duroj dot
se sytë nga dritarja tënde
jo asnjëherë jo si hodha kot
jo asnjëhere jo si hodha kot.
