Lexoji sytë e mi – librin që ta dhurova
Përpara se të të shihja në sy.
Lexoji sytë e mi –
Çdo ditë e kam një ngjyrë të re
Dhe një histori dashurie që flet për ty
Një përrallë për fëmijët, një hënë dhe një diell
Që fiket sa herë ti ndez ëndrrat si yje.
Lexoji sytë e mi – dy fletë të shkruara imët
Që i shënjoj për ty me fytyrë.
Është një libër i vogël në bibliotekën e ditëve
Ku flenë dija, harresa dhe kujtimet.
Lexoji sytë e mi! Në pemën e pranverës
Dy gjethe dridhen për ty.
Lexoji sytë e mi...
ObserverKult
Lexo edhe:
O E MJERA UNË, OOOOH…BUZËT E GRUAS DRIDHEN. DIÇKA E MADHE RROKULLISET…
Moj Fushë e Korabit, o e mjera unë-o…
Kush do ta dëshironte këtë thirrje-klithmë në jetën e tij ? Është e tepërt të them askush, por ajo është bërë pjesë e vetvetes . Si një rrodhe që të vihet në trup dhe ti nuk e sheh nuk e heq dot. O e mjera unë-o.
Nga Namik Selmani
Buzët dridhen. Diçka e madhe rrokulliset brenda teje më shumë se orteket që bien në Korab e në Pikëllimë. Edhe gurët e fshehur në dëborë dridhen. Edhe filizi i barit që fle nën plisa në dëborë për të ridalë në pranverë.
Lëvizin nga vendi për të shkuar diku tjetër që të mos pengojnë rrugën e mërgimtarëve që do të kalojnë këndej në pranverë.
Si quhet vajza-grua që këndon? Si quhet e dashuruara në këto bjeshkë.
Aq sa e ka patur më të dëshiruarën këtë vend. E njeh pëllëmbë për pëllëmbë Fushën e Korabit. Nuk na e thotë kënga. E c’rëndësi ka? Nuk është e vetme. Është anonimati që fshihet pas sa e sa brengave, halleve, trishtimeve…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
