Milazim Krasniqi: Dalja e atdheut edhe nga ëndrrat

Më parë kjo ishte vatër
Ku shtrohej tryeza e kënga
Ku rriteshin fëmijë
Thureshin ëndrra

Një Fitore një Ilir një Shpresë
Dhe një Atdhe i vogël

Ata janë tash diku në Kirunë
Janë bërë më të brishtë
Më apatik
Dhe në ëndrra u futen me përdhunë
Shkretëtira të bardha

Atdheun s’ua kujton asgjë më
Madje as këtë vatër
Me themele që mbahen
Mbi emrat e tyre ndër shekuj.

LEXO EDHE: Milazim Krasniqi: Lutja e fundit e Hysni Zhuniqit