Më parë kjo ishte vatër
Ku shtrohej tryeza e kënga
Ku rriteshin fëmijë
Thureshin ëndrra
Një Fitore një Ilir një Shpresë
Dhe një Atdhe i vogël
Ata janë tash diku në Kirunë
Janë bërë më të brishtë
Më apatik
Dhe në ëndrra u futen me përdhunë
Shkretëtira të bardha
Atdheun sua kujton asgjë më
Madje as këtë vatër
Me themele që mbahen
Mbi emrat e tyre ndër shekuj.
