Poezi nga Qerim Ujkani
Sa bukur që po ndjej pranë teje
Që kam kaq pak dashuri të të dua
E do ta falja me katër zemra
Dashurinë e zogjëve që ia falin agimeve
Të ngjyera me purpurin e përgjakur
Edhe ngrohtësinë e shikimit të përmalluar
Që bukurinë gjurmon ndër buzëmbrëmje
Kur dielli konak kërkon pas bjeshkëve
Edhe freskinë flokëprishur të vërrinit
Që grish kalorës gjaknxehtë
Kur vapa rrit lulen e flakën në gur
Edhe dashurinë e duarëve të tërë botës
Që shtresojnë në lëkurë lule përkëdheljen
Për përshëndetje gëzimi dhe malli
Edhe kuqlimin e trëndafilit në agim
Që në aromë ia zgjat jetën kujtimit
Të fjetur nën hijen e syrit të qetë
Edhe heshtjen e barit në gufim të njomë
Që di vetëm një rrugë rrugën
Prej gjelbrimit deri te qarkullimi i gjakut
Edhe ato (pak) fjalë që mbolli dashuria
Në buzët e afshta për puthje të reja
E për ligjërime më të bukura se të zogjëve
Edhe dashuritë e padashuruara
Edhe këngët e pakënduara
Edhe pëshpëritjet e papërshpëritura
Ti qetësinë time e rritë në hektarët e bardhë
E nën hijen e qepallave
Mëkon poezinë më të bukur
Sa mirë sa bukur që po ndjej pranë teje
Se kam pak dashuri të të dashuroj.
* Titulli i origjinalit: Çast hareje
ObserverKult
——————–
Lexo edhe:
