I
Populli i di të gjitha di të flasë di të heshtë
Kur flet
Gurëve të varrezave u hyn shpirti dhe lëvizin
Midis flamujsh dhe rrëmetesh
Ushtojnë sheshet
Bien daullet
Të nisurave iu shfaqen fundet
Sundimtarët janë të qetë
Kur hesht
Si gryka malesh kapërdin rrufetë
Mes dhëmbësh kërcëlluar i shkrepëtijnë vetëtimat
Gjëmimet i ndrydh në vete
U thotë fjalë të urta i qetëson
Durimin e vet e krahason me të malit me borë
Sundimtarët s’i merr gjumi
Populli i di të gjitha di të flasë di të heshtë
II
Populli i di të gjitha di të jetojë di të vdesë
Herët në mëngjes
Hukat duart të mos i bjerë përthonjsh nis punën
Te kroi te shelgu pret të bukurën belkëputurën
Bën dasmë gëzimin e ndan me të gjithë
Shtëpinë e mbush me fëmijë
Brez më brez
Shpie kujtimin
E shkon në luftë
Thirrja për liri të atdheut i hyn drejt në histori
Me vete merr armën trastën këngën
E s’pritet e s’ndalet
Veçse në fitore dhe përmendore
Liria s’pret
Duhet për çdo çast
Populli i di të gjitha di të jetojë di të vdesë
III
Populli i di të gjitha di kë ka mik kë armik
Hap derën e shtëpisë
Ndez zjarrin shtron sofrën
E në sofër bukë kripë e zemër
Kurrë s’e provon në ditë të mira
E ruan për ditë të vështirë
Ia mban besën
Ai e di se edhe uji fle po armiku s’fle
S’ia harron shprehinë e vjetër
Shpatë e zinxhirë farkon për të
Njësoj shikon prapa si përpara
Rreziku që i bie ndesh është një herë rrezik
Rreziku prapa shpine dy herë
Populli i di të gjitha e di kë ka mik kë armik
IV
Populli i di të gjitha e di kë ka cub kë hero
Në një mijë ngjyra
Të lyhet e të ngjyhet
Në një mijë fytyra
Të shtiret
Ai cubin e njeh
E hedh në pleh
Në përmendore që ligjëron historinë në shesh
E vendos heroin e vet
Në këngë trimërore
Në metafora
Në fjalë të urtë në konak
E në gjak përjetë
Populli i di të gjitha e di kë ka cub kë hero
1989
ObserverKult
Lexo edhe:
QERIM UJKANI: KAM PAK DASHURI TË TË DASHUROJ…
Poezi nga Qerim Ujkani
Sa bukur që po ndjej pranë teje
Që kam kaq pak dashuri të të dua
E do ta falja me katër zemra
Dashurinë e zogjëve që ia falin agimeve
Të ngjyera me purpurin e përgjakur
Edhe ngrohtësinë e shikimit të përmalluar
Që bukurinë gjurmon ndër buzëmbrëmje
Kur dielli konak kërkon pas bjeshkëve
Edhe freskinë flokëprishur të vërrinit
Që grish kalorës gjaknxehtë
Kur vapa rrit lulen e flakën në gur
Edhe dashurinë e duarëve të tërë botës
Që shtresojnë në lëkurë lule përkëdheljen
Për përshëndetje gëzimi dhe malli
Edhe kuqlimin e trëndafilit në agim
Që në aromë ia zgjat jetën kujtimit
Të fjetur nën hijen e syrit të qetë
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
