Poezi nga Nizar Qabbani
Të dua ty, edhe kur dashuroj tjetërkënd,
Pi për shëndetin tënd, kur jam me tjetër grua për darkë,
më rrëshqet gjuha…
dhe thërras emrin tënd kur i thërras asaj.
E kap veten gjatë darkës
duke qëmtuar ngjashmëritë mes vijave të duarve të tua
dhe vijave të duarve të saj.
Ndjej se po kthehem në klloun
kur i mbaj sytë tek shalli i mëndafshtë mbi supet e saj.
Ndjej se po tradhëtoj të vërtetën
kur krahasoj mallin për ty me mallin për të.
Çfarë e quan ti këtë?
Dyzim… rënie… arrati… perversitet… çmenduri?
Si të jem tek ti
dhe të hiqem se jam tek ajo?
Përktheu: Elmaz Fida
Lexo edhe:
NIZAR QABBANI: TË DUA…POR KAM FRIKË!
Biseda jote është si një qilim persian
Sytë e tu janë dy harabela damaskienë
Që fluturojnë mes dy muresh
Dhe zemra ime, udhëton si pëllumbi
Sipër ujit të duarve të tua, ku merr një dremitje
nën hijen e bylyzykëve.
Të dua…
Por, ja, unë kam frikë të përfshihem në ty
Kam frikë të rimishërohem
Kam frikë të shkrihem në ty
Pasi, tashmë, më kanë mësu’ përvojat
t’i dredhoj dashurisë së grave
dhe valëve të detit…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
