Filmi La Vita è Bella ( Jeta është e bukur) nga regjisori italian Roberto Benigni, është ndër filmat që nuk mund ta shikoni pa lot.
Titulli i filmit u zgjodh fillimisht nga autorët dhe nga vetë Benigni për të treguar vullnetin e patundur të protagonistit për të kërkuar lumturinë, edhe në situata jashtëzakonisht dramatike.
La Vita e Bella përpiqet të tregojë se si gjithmonë, edhe në rrethanat më të pafavorshme, mund të shihni anën e mirë të gjërave.
Fitues i tre Oskareve, filmi më i mirë i huaj, aktori më i mirë kryesor ( Roberto Benigni ) dhe kolona zanore më e mirë ( Nicola Piovani ), nga shtatë nominime; ylli i filmit është Guido Orefice, një hebre i qeshur dhe i gjallë, i cili – deportohet së bashku me familjen e tij në një kamp përqendrimi nazist – do të përpiqet të mbrojë djalin e tij nga tmerret e Holokaustit, duke e bërë atë të besojë se gjithçka që ata shohin është pjesë e një lojë fantastike në të cilën ata do të duhet të përballen me prova shumë të vështira për të fituar çmimin e mrekullueshëm përfundimtar.
Jeta ia vlen të jetosh, çfarëdo që të ndodhë rreth teje.
Është një film që do të prekë shpirtin tuaj dhe do t’ju bëjë të kuptoni se si duhet ta jetoni jetën si një thesar, sepse çdo sekondë është e çmuar.
Fraza nga “La Vita e Bella”
Filmi është plot me fraza të mrekullueshme që do t’ju bëjnë të reflektoni për jetën dhe vdekjen, për perspektivën e gjërave.
Nëse nuk e keni parë filmin, pasi të lexoni fjalitë, do të kuptoni se duhet ta shihni, sepse është një nga ata filma që s’bën pa u shikuar.
- Kjo është një histori e thjeshtë, por nuk është e lehtë të tregohet…
- Heshtja është britma më e fortë.
- Mirëmëngjes Princeshë. Kam ëndërruar gjithë natën për ty. Ne po shkonim në kinema dhe ti po vishje atë fustanin rozë që më pëlqen shumë. Unë vetëm mendoj për ty princeshë … Unë gjithmonë mendoj për ty.
- Aq shumë shoh, asgjë nuk më shpëton, “këtu jam” i thashë kaosit, unë jam robi juaj.
- Nuk ka asgjë më të nevojshme sesa e tepërta.
- Me vullnet, gjithçka mund të bëhet. Unë jam ajo që dua.
- Çfarë lloj vendi është ky? Ppëllumbat fluturojnë, gratë bien nga qielli! Po lëviz këtu!
- Telegram urgjent. Më duhet të shkoj menjëherë në Berlin. Cilat janë këto lule?
- Ne kemi fituar 1000 pikë! Një makinë e blinduar duhet të vdesë për të qeshur!
- Heshtja është klithma më e fuqishme. A është ai shoku juaj poeti?
- Errësira, sa më e madhe, aq më pak duket.
- Hyrja te hebrenjtë dhe qentë është e ndaluar!
- Ende nuk e keni kuptuar që duhet shumë pak për të më bërë të lumtur? Një akullore e mirë me çokollatë, ndoshta dy, një shëtitje së bashku dhe çfarëdo që të ndodhë.
- Nuk keni qenë kurrë në tren, apo jo? Ata janë të mrekullueshëm! Të gjithë janë në këmbë, të ngjitur me njëri-tjetrin dhe nuk ka vende!
- Kjo është sakrifica që bëri babai im. Dhurata që ai kishte për mua.
- Dua të bëj dashuri me ty, jo vetëm një herë, por qindra herë, por kurrë nuk do të ta them, vetëm nëse do të çmendesha do të të thosha se të bëja dashuri me ty këtu, para shtëpisë tënde, është gjithë jeta.
- Luledielli përkulet para diellit, por nëse i shihni shumë të anuar, do të thotë se ato kanë vdekur.
- Kur mund ta shoh mamanë time?
- Ju jeni një djalë i mirë. Flini dhe ëndërroni ëndrra të ëmbla, mbase të dy po ëndërrojmë. Ndoshta e gjithë kjo është një ëndërr dhe nesër nëna juaj do të na zgjojë me qumësht dhe biskota.
- Ne jemi në ekipin e djemve super të këqij që bërtasin pandërprerë, kush ka frikë humb pikë. Në tre raste, të gjitha pikat humbin: ata i humbin, një, ata që fillojnë të qajnë; dy, ata që duan të shohin nënën e tyre; tre, ata që janë të uritur dhe kërkojnë një meze të lehtë.
- Zoti im, ki mëshirë! Ju lutem mos lejoni që kjo të jetë e vërtetë…
- Gjithë sa më duhet është një nënshkrim.
- Babi, ti më frikësove tmerrshëm!
- Kam dëgjuar për një furrë me dru, por kurrë nuk pashë një furrë të bërë nga njeriu. “Unë nuk kam dru zjarri! Vendoseni këtë avokat! Ky avokat nuk digjet mirë, ai duhet të thahet!” Shikoni atë tym! Ay Josué, për çfarë po flet?, Butona, sapunë dhe që ata na djegin në furra …
- Gëzohem që u njoha. Unë jam Princ Guido. Gjithçka këtu është e imja. Këtu fillon principata princërore. Unë do ta quaj këtë vend Addis Ababa. Unë do t’i ndryshoj të gjitha ato. Jashtë lopëve, vijnë devetë. Edhe disa hipopotamë. Unë duhet të shkoj, unë do të takoj princeshën.
- Të gjithë bëjnë atë që duan, Joshua. Në atë dyqan harduerësh ata nuk i lejojnë spanjollët ose kuajt të hyjnë. Më vonë në farmaci ata nuk lejojnë hyrjen e kinezëve ose kangurëve. Ata nuk i pëlqejnë ata. Çfarë mund të them?
- Shikoni, ata ndaluan trenin për të lënë mamanë të hipte.
- Dhe tani, zonja dhe zotërinj, një surprizë madhështore e ofruar nga Grand Hotel. Tortë etiopiane.
- Ata thanë që të gjithë fëmijët duhej të laheshin sot dhe unë nuk dua.
- Këta djem janë të çmendur! Kjo duhet të peshojë njëqind kilogramë! Duhet të jetë si 3.000 gradë këtu. Vittorino, nuk mund ta trajtoj më këtë!
- Çfarë mund të ndodhë me mua? Gjëja më e keqe që ata mund të më bënin është të më zhveshin, të më pikturojnë të verdhë dhe të më shkruajnë “kamerier hebre”. As nuk e dija që ky kal ishte hebre.
- Natyrisht! Gara jonë është superiore. Sapo kam ardhur nga Roma për t’ju thënë, fëmijë, se raca jonë është superiore. Unë u zgjodha nga shkencëtarët racistë italianë për ta provuar atë. Pse më zgjodhën mua? Po ju them Kush do të jetë më i pashëm se unë? (…) Unë jam një Arian i pastër.
- Unë dhe Dora kemi lindur në të njëjtën rrugë. Shkonim në shkollë së bashku dhe kishim të njëjtët miq. Dora është gruaja e jetës sime dhe unë jam burri i jetës së saj; prandaj, ne kemi vendosur të martohemi vitin e ardhshëm. Të gjithë jeni të ftuar më 9 Prill në Bazilikën e Santa María del Pellegrino.
- Ne kemi fituar!
ObserverKult
Kliko edhe:
