Përnatë fshihesh e më vjen nëpër copëra fjalësh, poezi nga Sabit Rrustemi

04/04/2023 • 13:22

Poezi nga Sabit Rrustemi

Përnatë fshihesh e më vjen nëpër copëra fjalësh
udhëve të ajrit me njomësinë e barit e freskun e mëngjesit
në pikë të natës dejsh më zgjon e më rinon
një tjetër njeri në mua krijon me një mal dëshirash n’ gji
pa çka pse nuk t’ shoh as nuk t’ prekë e s’ di as ku rri
botën tënde atë mrekulli të paparë ma shpërfaq për bukuri
universi i kaltër brenda syrit tënd agon me një diell të ri
si heroinë e përhershme shpirti ankthesh më çliron
hapësirën e qenies sime vetëm me dashuri e mbulon

Përditë nëpër copëra fjalësh flatrash e sqepe zogjsh
shkel tokën pëllëmbë për pëllëmbë e të kërkoj
rrah qiellin pashë me pashë e planete të padukshme trazoj
ato pamje shpirti që netëve më shpërgjumën t’i gjej
po ti s’je as në tokë as në qiell sall strukur diku nëpër dej
end e ç’end ëndrra si penelopa si ora e si më e dashura
më mungove gjatë më erdhe vonë viteve të përflakura
me zjarrin e moshës me afshin e jetës kah unë ngarend
si lule e artë vjeshte shpirtin tim e mbush gaz e shend

*Titulli i origjinalit: Vjersha që niset e nuk përmbyllet

ObserverKult