Poezi nga Ezra Pound
Ju ishit të lavdëruar, librat e mi,
sepse posa pata ardhur nga atdheu;
Qesh njëzet vjet prapa kohës
kështu që ju gjetët një publik të gatshëm.
Unë nuk heq dorë prej jush,
nuk ua mohoj pasardhësit tuaj.
Ja ku qëndrojnë pa mjete atraktive dhe joshëse,
Ja ku janë me asgjë arkaike përreth.
Përgjithësisht vërejeni iritimin:
“Është ky”, thonë, “budallallëku
që ne e presim prej poetëve?’
“Ku është marramendja e ndjenjës?”
“Jo! Vepra e tij e parë s’ka të sharë.”
“Xhani i mjerë! ai e ka humbur iluzionin e vet.”
Nisuni këngët e mia lakuriqe e të paturpshme,
Shkoni me këmbë të lehtë!
(Ose me dy këmbë të lehta nëse kjo ju kënaq!)
Shkoni e vallëzoni pa turp!
Shkoni me një kërcim të guximshëm!
Përshëndetini varrin dhe mërzinë,
Salutojini ata me pulqer në hundë.
Ja ku janë kambanat tuaja dhe konfeti.
Shkoni! Përtërijini gjërat!
Përtërijeni bile “Spektatorin”
Shkoni! e bëjini macet të mjaullijnë!
Vallëzoni dhe bëjini njerëzit të skuqen,
Vallëzojeni vallëzimin e fallusit
dhe tregojini anekdotat e Sibilës!
Tregoni mbi sjelljet e pahijshme të Zotave!
Zhubravitni fustanet e grave të pacenuara,
flisni për gjunjët dhe nyjet e tyre.
Por, mbi të gjitha, shkoni te njerëzit praktikë –
Thuajuni se ju nuk punoni
dhe se përgjithmonë do të jetoni.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
EZRA POUND: IONA, QËKUR E VDEKUR
Të boshatisura janë rrugët
Të boshatisura janë rrugët e kësaj toke
Edhe lulet kokëvarur përkulen
Kot përkulen
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
