Nga Arlind Farizi
Katër ishin libra që kishte lexuar Ajo. I pari qe libër i hollë. Pak fletë kishte libri i parë. Aty mësoi se si të thyente xhamin e drojës, si mos skuqej në takimin e parë, si ta merrte pozën teksa puthej, si t’i bënte buzët, si do e lëshonte dorën të faqja e tij. Libri i parë si dashuria e saj e parë, u lexua shpejt por nuk u harrua shpejt. La në kujtesë jo-në e madhe të tij dhe lotët e pendesës së parë prej femreje.
Libri i dytë qe kërkesë e saj e ethshme për të mbushur tashmë boshllëkun e saj për “lexim”. E lexoi dhe u lexua. Gabimisht qe dhe ky lloj leximi. I mbrapsht. Ai një zemërthyer, ajo po ashtu. Dy gjysma që kërkuan të shkriheshin në një. U lexuan disa herë pa mos gjetur kohën dhe hapësirën e duhur për kujdes gjatë leximit. Lexoheshin në rrugë, qosheve të qytetit që humbte krokin në mjegullën e thashethemnajës. Nga leximi i dytë ajo mësoi, se të harxhosh përshtymë nuk është dashuri. Ndau anësh disa fusnota përvojash të mira nga ky libër dhe e hodhi në sirtarin e kujtimeve.
Libri i tretë, shpesh thuhej se i vërteti do ishte. Libër serioz, lexim serioz. Do martoheshin. Do thurrnin ëndrra shënvalentinësh, e tetëmarsesh të festuara bashkërisht. Në gjysmëleximi dhanë besën se s’do mbyllen kurrë kopertinat deri në vdekje. Por dështoi edhe ky tip leximi. Ai kishte lexuar në sytë e botës një thashetheme për të, edhe ia tha në sy, ti qenke lexuese e zoja, goxha libra paske lexuar, gjete mua të më mashtrosh, ti kurva e librit. U ndanë. Kopertina e librit të tretë mbylli edhe një histori tjetër leximi.
Vendosi të mos lexonte. Të mos shkonte në vend ku mund të takonte njerëz që lexojnë. U largua, por si një kriminel që kërkon etshëm kthimin në vendin e krimit, shkoj në vendin e iluminuar dhe takoi, atë që kishte lexuar në jetën e tij shumë libra, aq sa dinte përmendsh vargje e vargje. I përvojshmi i leximit e hetoi pafajësinë e saj, e mori dhe e afroi rreth vetes, duke i dhënë një tip tjetër literature, i tha se po të më degjojë mua, do të ndryshojë koncepti për bibliotekën dhe librin. Je lexuese naive, shpirtbutë. Letërsia është e rëndë për naivet, leximi është i rëndë për naivet që bësojnë në facebook dhe instagram. Leximi do mençuri, do kulturë.
Ajo uli sytë pendueshëm dhe heshtazi lidhën marrëveshjen se do lexoheshin bashkë deri sa te del ai libri i shumëpritur që të lë gojëhapur. Nëse nuk do dilte, do shkruheshin për t’u lexuar nga ata që jetët i kanë të boshatisura.
ObserverKult
Lexo edhe:
ARLIND FARIZI: DJALI IM, M’I MIRI, M’I BUKURI, M’I DASHTUNI! TI S’GUXON TË SËMURESH. ASSESI!
