Me një prej atyre që quhen zotërinj
nga koka te këmbët, nga ata që kanë
fije argjendi në flokë për shkak të kohës,
siç thotë një këngë, nga ata që zjarr lëshojnë
me qëndrimin e tyre prej kavalieri …
Me një prej atyre të cilët përvoja i mësoi
si preket, si dashurohet dhe si respektohet një grua …
Dashurohu me një zotëri, për të cilin koha është flori,
të cilin pjekuria e ka bërë më ngashënjyes …
Me një zotëri që e di mirë se si
të puth nga koka te këmbët dhe nga koka te shpirti,
derisa lëkura të lëshon mornica dhe mbushesh me kënaqësi,
me pak përkëdhelje të bën të prekësh qiellin,
dhe të bën të biesh plotësisht në duart e tij …
Dashurohu me një zotëri që si askush tjetër
mbulon çdo centimetër të trupit tënd …
Dashurohu me një burrë që për të je si një vajzë e vogël,
që të trajton si një zonjë dhe të do si një grua,
një nga ata që të zgjojnë kureshtjen me aq shumë mister,
që kanë një fjalor aq shumë të mrekullueshëm …
Me një zotëri që njeh kufijtë e veprimeve të tij
Dhe që di mirë ç’është respekti për një grua …
Si një e çmendur dashurohu me një zotëri,
që puth me mall dhe nuk do të di çfarë thotë shoqëria,
një burrë që i intereson ajo që i ka mbetur për të jetuar,
një burrë që të bën të ndjesh se kur nuk je pranë tij,
atëherë jeta nuk ka fare kuptim …
Dashurohu me një si ky që them unë
dhe ta dish se ke për të qenë një ditë
një zonjë e madhe dhe pronare e zemrës së tij …
Dashurohu me një zotëri të moshuar …
Poezia nga: Nohelia Reyes Molina
Përktheu: Bajram Karabolli
ObserverKult
Lexo edhe:
