Ju ftojmë të lexoni një cikël të zgjedhur poezish nga Anton Marku:
NGJYRA E FATIT
Në luftën e fundit
as nuk më vranë
as nuk i vrava
Plumbat qorr
nuk kanë sy
Trupi im
ende nuk ishte gati
për t’u derdhur në bronz
As për këngë rapsodësh
nuk kishte lindur
Kur vdekja
t’i hyjë jetës në shtrat
qëllofsha aty
Në shtratin tjetër.
FJONGO E ZEZË
Një e vejë barkfryrë
u zhvesh deri në gjysmë të trupit
e u lut
për gjysmën tjetër
Gjithë natën e end
pa e ditur
se pse kishte dalë nga shtëpia
Askush nuk e përfilli
atë hije lëkurdjegur
derisa nuk iu shua hukama
lutjes
Nuk e dinte
se sa herë duhet të këndonte gjeli
para se të mohohet
ai që ende
nuk i kishte rënë brisk fytyrës
Jeta
asnjë fundi
nuk i vë pikë
Veç syve
iu ndërron ngjyrë.
PEZULL
Nga majat e degëve të jetës zbriti
me njërën dorë shkokloi vitet
Në përkohshmërinë e tij
i kishte ndodhur shpesh
të mbathte këpucët e gabuara
Kur ecja u ndal
e gjurmët nuk po e ndiqnin më
vetja iu duk
si një duhanpirës
që tymos cigaren e fundit
të mbetur në tavolinë
I duhej të bënte
vetëm edhe një hap
aq të madh
sa nuk bëhej këmbë
Nën bar
së pari zbritën
ëndrrat e tij
Pastaj ai.
URATA
Në det do i gjej
të gjithë lumenjtë
e ëndrrave të mia
Me këmbët e groposura në kripë
me ujin e tyre shpërlaj fytyrën
tash e sa vite
Në trup ruaj jetën
kohën e zbrazë në gotë
Një ditë
gjithçka do të derdhet në qiell
Deri atëherë
le të mos vdesim.
PËRTEJ
Kur atdheut
t’i rriten thonjtë
rapsodët ia thonë këngëve të moçme
Varrmihësit përvjelin mëngët
e luten
të mos bjerë shi
Vashat shkulin flokët
për djemtë
që nuk arritën të bëhen burra
Diku në qiell
është një tokë
që na pret
t’i shkojmë si njerëz
Jo si dhe.
ObserverKult
Lexo edhe:
CIKËL ME POEZI NGA ANTON MARKU: KAM FRIKË SE KJO DO TË JETË HERA E FUNDIT QË DËGJON ZËRIN TIM…
