Poezi nga A. S. Pushkin
Jetova mes pasionit të pashuar,
ëndrrat e mia më s’ i dashuroj,
kam qeshur, kam qarë, jam gëzuar,
tani veç dhimbje e vuajtje duroj.
Nën rrebeshet e fatit të poshtër, të egër,
kurora gjelbëroshe u mek, u venit,
tani rroj i vetëm, i trishtë dhe i verbër,
shpëtimin po pres: do vijë vallë një ditë?
Kështu nga i ftohti thellim i goditur,
kur turret murrlani, stuhia beter,
në degën e tharë, të brishtë, të drobitur,
dridhet një gjethe e vetmuar, e mjerë.
Shqipëroi: Arqile Garo
LEXO EDHE:
DORËZOI ÇMIMIN “PUSHKIN” PAS AGRESIONIT NË UKRAINË, RRËFEHET SHKRIMTARI SHQIPTAR
Shkrimtari i njohur, Shpendi Topollaj, tregon arsyen pse ka vendosur ta dorëzojë çmimin prestigjioz “Pushkin”, dhënë nga Lidhja e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Rusisë, në shenjë proteste ndaj agresionit që ushtria e Putinit ndërmori ndaj Ukrainës.
“Kur Ukraina mbytet në gjak, unë nuk mund të kapardisesha me dekoratat e bashkësisë së shkrimtarëve dhe artistëve rusë, që me strukjen e tyre, ose solidarizohen me ato krime, ose janë frikacakë”
Në një rrëfim për gazetën “Panorama”, përveç dhimbjes për atë që po ndodh në teatrin e përgjakshëm të luftimeve, me ndjesinë e artistit, ai tregon për shpirtin e madh të atij populli që ka nxjerrë njerëz të shquar, me çrast, Pushkini mbetet kryekreshpa e tyre.
Si njohës i mirë i historisë, shkrimtari Topollaj sjell një vështrim retrospektiv disi ndryshe për Ukrainën dhe sidomos për krijuesit e saj të shquar…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
