Poezi nga Abdullah Konushevci
Mos kujto se kam m’u ba
Shelg vajtues
Për qiell kam m’u lidhë
E një pikë lot s’kam m’e derdhë
Me ba me vdekë para meje
Kam me të ardhë te varri duarthatë
Një fjalë të mirë s’kam me ta thanë
Mos mendo
Se kam m’e kthye dhenë mbrapshtë
Veç me të pa edhe një herë
Me ba me vdekë para meje
Ke m’e marrë botën në qafë
Dhe shpirti vend s’ka me të zanë
ObserverKult
Lexo edhe:
BUQETË ME POEZI TË ABDULLAH KONUSHEVCIT: DASHNI DHE VDEKJE
Kur të mbërrish në fund të udhës
Mos ki frikë
Nuk është fundi
Është fillimi që vjen vrik
Kur të mbërrish në fund të udhës
Bëje vdekjen
Si të duash vetë
Nëse jetën në grusht ta mbanin
Në të samës të gjithë
Tash që u bëre mbret
Kur të mbërrish në fund të udhës
I ke dalë jetës në krye
Mos e kthe më kokën mbrapa
Dheu nuk ha më arsye
Kur të mbërrish në fund të udhës
Një rrugë e re fillon
Ta dish
Që merr dritë në tjetër vis
Kur të mbërrish në fund të udhës
Ashtu i drejtë si një lis
Do të klithin do të çirren
Tash në fund mos na vdis
Kur të mbërrish në fund të udhës
Dhe të zësh vend lart në qiell
Do të shohësh atje poshtë
Bajga që avullojnë në diell
Ciklin e plotë me poezi mund ta lexoni KËTU
