kjo nuk është poezi
sall grumbullim fjalësh
të kruspullosura si sorra të zeza
në një tel që dridhet.
poezitë e vërteta janë nën gurë
të varrosura në dhe
në varreza, në rrugica dhe bare
poezitë e vërteta janë shtrirë në spitale
kërkojnë lëmoshë në qoshet e rrugës
marshojnë në institucionet financiare
dhe mbushin thasët në dyert e qeverive
ato janë në taksi, fabrika
dhe në burg në pritje të dënimit
poezitë e vërteta piskasin
përtej faqes
duke buçitur
me krenari dhe pa frikë nga
kritikët e rremë
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
KJO ËSHTË POEZIA QË LASGUSH PORADECI E SHKROI KUR VUANTE NGA SËMUNDJA E RËNDË
Nga Kristaq Jorgo
Para disa ditësh znj. Marie Lasgush Poradeci publikoi autografin e një poezie të Lasgush Poradecit shkruar në frëngjisht në moshën 17-vjeçare.
Atë mot – është fjala për vitin e largët 1916 poeti ndodhej në Athinë, ku ndiqte mësimet në Liceun Francez. I mbërthyer për javë e muaj nga një formë e rëndë e tuberkulozit pulmonar, shtrohet disa herë në sanatorium e përjeton gjendje ekstreme mes jetës e vdekjes.
Në këtë kohë ka lindur poezia në fjalë, të cilën po marrim guximin ta cilësojmë kryepoezi të tij.
Jo për faktin se mund të jetë krijimi i parë i mjeshtrit. Ka dëshmi se edhe më të hershme janë fillimet poetike lasgushiane. As për faktin se përfaqëson një krijim të ndonjë vlere fort të posaçme, krahasuar me mrekullitë e vërteta që ai do të na sjellë më pas. Kemi të bëjmë, përkundrazi, me një poezi të përkorë dhe fare të shkurtër, elementare mund të thuhej, me vetëm 5 vargje, ndonëse formalisht 8, pasi tre prej tyre dalin dy herë.
E megjithatë…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
