Poezi nga Afrim Demiri
Liria
Lozonjare e qiellit
luan me re si me guralec
e zbutë mllefin e rrufeve
Kometës ia vjedh bishtin
e lidhë kacel me ylberin
Dhe i banë hije diellit
Me hanën
Besa besë besatohen
Rrezojnë mbi varrret e t’ranëve
Shpirtin e tyre miklojnë në dashni
të përjetshme
Në sytë e shterun piklon
qumështin e nanës
e ngjizë bekimin për atdheun
Nusëron prej stine në stinë
Kerrin e kuq ia ngrehin komitët
Gjamën e burrave tek e knojnë
Në betimin e saj
Liria kjo
Andrra e andrrave
përkund djepët
e fëmijëve jetim
Portretin e nanës
t’mos e harrojnë
Në agmi të ditës.
ObserverKult
Lexo edhe:
TRI POEZI NGA AFRIM DEMIRI: THËRRAS EMNIN TEM DHE NUK DËGJOJ ZA
