Jam vetëm një përpirës
i mllefit vetmitar
i pështymes time
që nuk kam të drejtë ta nxjerri
Jashtë
Përpijë tështimen time
si nje vullkan të brendshëm
që s’guxon të shpërthejë
Fjalët i kafshojë si
Kupat e kallamoçit
Të mos i lëshojnë
Stërkalat e vdekjes
O vetveten përpijë
si një virus që duhet
të mbytet të mos vijë
tek ju
Koha koha si lëmsh
leshi nuk po përpihet
Dot
derisa e nesërmja
të më liron nga
Përpirja
