EPI I VUAJTJES SIME, poezi nga Ahmet Selmani
(ose krishti mbi krishtat)
Tashmë
kam filluar ta dua vuajtjen time
dhe s’mund të jetoj pa të
nuk jam skllav i pështirë
as banor i neverisë
por qenie e gurtë
që vuaj për njeriun
për dashurinë
për bukurinë
jap çdo gjë nga vetja ime
dhe nuk marr asgjë nga të tjerët
unë jam krisht mbi krishtat e kësaj bote
që gozhdohem me duart e mia
në ëndërr
dhe në zhgjëndërr
sado që vuaj kaq shumë
prapë nuk qaj kurrë
por vetëm qesh
vuajtja ime është lumturi me flatra
që mund ta gjeni tek fluturon
në qiellin e zemrës sime
ose midis zogjve që këndojnë
si engjëj të gëzuar.
ObserverKult
Lexo edhe:
