thue moj nanë
nga ku fillon deti
i mjalttë dhe i zehertë rruzullimi
sofra e rrnesës shtrue me stinë t’buta e t’egra
lumë i qetë kenka jeta ndonjiherë
oqean me dallgë qi çohen thik’ përpjetë
nganjiherë tjetër
t’rrahun ernash t’çmenduna
lisa mshteknet maj’malit
rriten fmitë tue kqyrë qjellen
e deti ndryshon ngjyrat
e toka çahet etuni për shiun e bruztë
call n’sytë e nanës mbetet nji dritë e mekun qi dridhet
nga nis dhimbta e pafundit t’detit
për kokrrat e krypës qi i pëlcasin n’prush
malli ku i ka rranjtë
puthjet e nanës dhe shkrolat e para
nga duhet me fillue m’i mbledh puplat e kujtimevet
me i rue ngohtë si tamblin e bardhë n’gji
qysh n’atë rudinë t’blerueme
nanëshkretë
u shemb gjam’sh vorri i vllaut
i t’mirit t’motrërzezës
qi dikur këndue e përkund’ e kam n’djep
njato rrugë qi luenim bashkë
ku treten
çantat qi merrnin pluhnin me vedi
andrrat për t’ardhmen qysh u mbushën me therra
ç’zjarm prandverën pa mugullue hi e bani
thue
nër cilin shakmb u mfesh magma e vullkanit
n’zemrën e cilit gur t’plasun dashnija
n’cil’t gema t’pemës
nanoke
çelin fmija
ku nis deti
