I
Kur u vdiq e dashura,
në shtëpi u pat ndryrë
dhe vendosi të plakej
fill i vetëm me kujtimin dhe me një pasqyrë
ku ajo shihej në dritë.
Mendoi se do të mund ta ruante,
si kopraci në arkë ar e argjend,
gjithë të shkuarën në një copë pasqyrë
Dhe koha të ndalej në një vend.
II
Viti u mbush dhe kaloi.
Si i kishte sytë, – pyeti, – të bardhë a të zez?
Të kaftë, të kaltër, të hirtë?
Si i kishte, o zot, ç’është kjo harresë?
III
Një ditë pranvere doli në rrugë
heshturazi për të shëtitur zinë dyvjeçare,
me zemër të ndrydhur… Kur,
te qemeri i errët, në një dritare
pa të ndrisnin dy sy. Asgjë nuk tha
uli të tijët dhe vazhdoi rrugën… Krejt si ata!
Përktheu: Aurel Plasari
ObserverKult
Lexo edhe:
ERNEST HEMINGUEJ – PETRO MARKOS: SHKRIMTARI, QË E DO NJERIUN DHE VDES PËR TË, SHKRUAN MIRË!
Heminguej letër Petro Markos: Shkrimtari, që e do njeriun dhe vdes për të, shkruan mirë!
Një ndër autorët më të mirë shqiptarë, është Petro Marko, me librat e tij “Nata e Ustikës”, “Hasta la vista”, “Qyteti i fundit” etj, ai krijoi të parat vepra shqipe të letërsisë së brezit të humbur.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
