I.
kur kishte shkuar për herë të parë në Bazel
bukën e hante vetëm me djathë zviceran
nëpër vrimat e çelësit i shikonte fqinjët
rrugët asnjëherë nuk i kishte shëtitë ditën
kur lindte dielli dilte nga banesa
kur binte nata kthehej në dhomën me tapeta me lule
duart e mërdhita i ngrohte në gjirin e gruas
se në Bazel bënë shumë ftohtë
pastaj erdhi një kohë tjetër
e burri qe hante djathë zviceran
kohën e kalonte nëpër kafenetë e natës
endej nëpër rrugë i trazuar plot errësirë
derisa gruaja me ninulla i vinte fëmijët në gjumë
e nga të ftohtit i mbështjelltë me fustanin e mëndafshtë
ballin ua nxehte me hukamat e veta
burri që hante djathë zviceran
nga jeta e tij e varfër, e errët në dhomën e fëmijëve
ndizte cigare
nuk e pengonte kur ata kolliteshin nga tymi i zi,
nga nikotina… nga dhuna e tij
e përrallat, këngën ua linte përgjysmë
nuk e di pse
njeriu që hante djathë zviceran
e mbante xhaketë të vjetruar prej lini
i mbetur peng i një mashtrimi
në verilindje të varrezat e vjetra jude
bënte dashni me një prostitutë
në netët e ftohta e të heshtura
e takonte, e ndante, e takonte përsëri
derisa një ditë i harroj gruan dhe fëmijët
II.
burri që hante djathë zviceran i pëlqenin prostitutat
çdo natë më mendje i varroste gruan dhe fëmijët
me njëqind mendime e fillonte ditën
mes gëzimeve dhe hidhërimeve i rrinte prostituta
një enigmë e mbetur tek shtëpia publike
brenda një dhome më drita të kuqe
një natë prostituta e parë iu kishte rrëfye:
seksin me para e kam bërë për kureshtje
nëpër podrumet e mykur të qytetit
më vonë e kam vazhduar pafund
derisa s´kisha kohë ta pastroja krevatin
sepse klientët me prisnin në radhë
burri që hante djathë zviceran
çdo natë shkonte ta takonte prostitutën
se i dukej sikur vetëm atë e priste
ruana o Zot, dashuria për te e kishte çmendur
edhe kur duhma e rëndë e spermës se klientëve
ia zinte frymën
ditën tjetër kur binte përsëri terri
në të njëjtin rrugë në të njëjtin trotuar
ajo dhe burri që hante djathë zviceran takoheshin
pa e kuptuar se jeta e secilit s´ishte më tepricë
ishte një fund që po u afrohej çdo nate
pa menduar se kur të vdesin
emri i tyre nuk do të gjendet i shënuar në gur varri
pa menduar se s´kishte kush t´ua ndizte një qiri të zakonshëm
t´ia mbulonte trupin e tyre lakuriq që ishte mërdhij…
kur një tis i ftohtë bore ua mbulonte gjurmët
një mëngjes burrin që hante djathë zviceran
e gjeten të gozhduar nën urën e vjetër
me një valixhe të zbrazët në dorë
më disa fotografi të grisura…
një adresë që tashmë nuk ekzistonte
(27.05.2023)
ObserverKult
Lexo edhe:
