Unë të kam dashtë, poezi nga Arjola Zadrima
Unë të kam dashtë,
ma së shumti atë ditë
kur m’i ktheve krahët
e nuk renda mbas teje.
Gjithçka ra,
kalaja jeme u shemb
e jo natën pra,
bota u plandos
e ndër kambë më kishte shku
krenaria.
Unë të kam dashtë marrisht
ndrysh s’kisha si me ta njohë aromën
mes mija tjerësh,
të betohem në asnjë burrë tjetër
s’të kam gjetë
veç netëve të gjata,
a ndonjëherë nëpër andrra.
“Unë të kam dashtë”
kaq bukur e kam mësue
këtë refren
sa ma lexon kudo.
Nën këmishë,
në qafë,
nën gjoks.
Se sa herë ti zhdukesh mes turmës
mjekoj plagët,
por të lutem shko pa e kthye kryet
e më len si një letër dashniet
e papostueme,
se unë të kam dashtë
o puthje e paharrueme.
Shko!
ObserverKult
______________________
Lexo edhe:
ARJOLA ZADRIMA: NA ISHTE NJË VEND KU HANIN KRYET E NJENI-TJETRIT…
S’mundem me shkrue në këtë gjendje,
dita shumë e shkurtë
për telashet e një gruaje,
andrra shumë e madhe.
Qyteti një hinkë
që derdh mbi Bunë
edhe komeditë komerciale të një shteti
në grahmat e tij.
Lajme vijnë nga krejt anët
gjermanët, italianët, amerikanët
anglezët,
veç shqiptarët s’duen me ia ditë
për vedi.
Një burrë kujtoi se ranë kufijtë
dhe bashkë me gishtin
donte seksin.
Njerëzit heshtin,
rroga shtyn deri më datë 15,
mandej shtyhena vetë
tuj vjedhë njeni- tjetrin.
Veç qeveria nuk i ka fajet
pse komunizmin e kena shpirt e atdhe.
Na ngjajmë me ata
por për ata, jena gjithmonë, tjerët ne.
Fëmijët mbyllën shkollën
shpenzime ma pak,
pensionistët u rrejtën prapë
me dy kafe te klubi i lagjes
nga shtesa e pensionit.
Unë i bi botës me mend rreth e qark
ku vallë mund të jetë destinacioni
Nuk ndij ma asnjë lajm,
televizori ásht edhe ky një armë,
ose opium për…
Shkrimin e plotë e gjeni KËTU.
ObserverKult
