Nga: Meri Elizabeth Frai
Mbi varrin tim kur të qëndrosh, mos qaj me ngashërime,
pse unë askurrë s’do jem atje, atje s’do jem i shtrirë,
do jem në mes rrebeshëve, mes erës me thëllime,
aty ku ndën dëborë rrënkon një hon, a një rrëpirë.
Nën rrëzëllime më kërko, mes fushave gazmore,
aty ku butësisht gëlojnë e shndrijnë pikat e shiut,
dhe kur të zgjohesh në agim, në heshtjen mëngjesore,
do jem në mes bilbilave, nën sharkun e bariut.
Do jem aty ku dielli lind, në t’ëmblat perëndime,
nën yllësitë e largëta më vezullim të mekur,
pra kur të vish në varrin tim mos qaj me ngashërime.
Pse unë aty nuk do të jem. Pse unë nuk do kem vdekur.
Shqipëroi: Arqile Garo
*Titulli i origjinalit: “Kur ti të vish”
ObserverKult
——————————————————–
LEXO EDHE: DHE DASHURINË E HUMBA…
Nga: Eftihia Papajanopoulu
Me një ëndërr të tërbuar
mashtrimtare, të harbuar,
ne u nisem nëpër erë,
ndërsa gjysmë e rrugës iku,
një stuhi yjet i fiku,
befas qielli u err dhe u bë terr.
Po ç’fat i zi më truan,
kush sy më ndjek më smirë,
dhe dashurinë e humba,
Erosin e dëlirë,
si anije e shpartalluar,
si zambak i pikëlluar,
thellë, në ujin e liqenit, turbullirë.
Por me shpresën të thërrmuar,
të vrarë dhe të sakatuar,
pres të kthehesh si një vesë,
dhe të bëhet e vërtetë,
ajo, ëndërr – zezë e shkretë,
ajo ëndërr e tërbuar, e pa besë.
Po ç’ fat i zi më truan,
kush sy më ndjek më smirë,
dhe dashurinë e humba,
Erosin e dëlirë,
si anije e shpartalluar,
si zambak i pikëlluar,
thellë, në ujin e liqenit, turbullirë.
Shqipëroi: Arqile Garo
ObserverKult
————————————-
LEXO EDHE: SERGEJ ESENIN: AS TA KUJTOJ NUK DUA…
Ndoshta është vonë, a herët qenka vallë,
unë kurrë s’e kam menduar si do jetë,
tani si Don Zhuani vij vërdallë,
si një poet i çartur, mendjelehtë…
POEZINË E PLOTË MUND TA LEXONI KËTU
