Aurela Gaçe: Përse bota joshet me gënjeshtra (teksti dhe kënga)
Sa trishtim më dha kur një fotografi diku e hedhur brenda në sirtar kohë e fëmijërisë pash’ portretin tim aq të sinqertë.
Një pasqyrë kam pranë rimeli nga dy sytë pse kishte rrjedhur dhe ne ata sy fshihet një mister një mister mashtrues i kohës plagë.
Fëmijëria pa më vitet në pasqyrë nuk dija kë të puthja a veten ta pështy.
Po përse, po përse bota joshet me gënjeshtra s’e kuptoj s’e pranoj pse në sytë e njerëzve fshihet e vërteta po përse, po përse ti o zot i gjithëpushtetshëm na rri larg atje lart me buzëqeshjet e fëmijëve aty janë e kam parë të vërtetën veç atje e gjetëm ne mëkatare.
