Bardh Frangu: Shpëtimi i shpirtit

Një krah korbi ka mbuluar Bitpazarin
Janë djegur rrugët prej kalldrëmi
Turistët përtypin çamçakëzë mbi shkrumb
Ku t’i gjej fërkemët e fëmijërisë sime
Dyqanin ku daja ma bleu një këmishë të bardhë
Tani erë qoftesh erë bakllavash ka mbushur çdo skutë
Nëpër reklama pamje të Saharës si deti të përpijnë
Që ta shpëtosh shpirtin trupin duhet ta marrësh
Përtej urës së gurit ta shpiesh me mërzi
E në këmbët e saj të gurta ta pushosh
Se mbi Shkup ka rënë terr i rëndë si plumbi
Yll i mëngjesit mbi trup hëne të sëmurë
Që t’i zverdhë ëndrrat më të bukura që ke parë
E ti i thua zemrës ngarkoje këtë dhembje mbi samar
Dhe ik në fushë të Dardanisë sa nuk ke plasë