me një dritë hollake dhe të përtejme
i kam matur ditët që ulërinin në boshësi
dorë s’kam vënë mbi parregullsitë
as mbi humbjet që sorrollateshin rreth e rrotull
Gjithë rastësitë mendjemëdha
I kam pritur pa hile si lojtar i sprovuar
që qeshet trishtë nga pak
por që beson se gjerat vijnë kuturu
si anije të përhumbura që kthehen befas në breg
Me lule qershie i kam pritur zhgënjimet
si në një festë pagane
Pastaj jam mbërthyer për pemën e jetës
si i marri për fijen e kashtës
me kallinj të pjekur ndër diellin nervoz
kam ushqyer shpresën time të mnershme
s’jam ankuar për dhembje barku o dashuri të harbuara
gjithçka kam lënë të lirë në çmendinë e vet
e vulat e gjykimit si kam njohur
Për lirinë kam menduar si për një flutur
Ose si për një fustan që nderet bukur në trup të brishtë
Një buzëqeshje e beftë dhe e afshme
ia vlen me shumë se një ton lavde mburravece
Gjithçka kam arnuar me një copë të kaltër qielli
E në telin e jetës kam varur shpresat idhnake
Era t’i përlajë e t’i valëvitë si flamur humbjeje
Për betejat me ditët tjera hijerënda e kryeneçe
Thjesht kam dashur të jem i lirë
Dhe pa llogari bankare
Me të ardhmen që gjithnjë e kam pritur në gjumë
ObserverKult
