Ne prisnim e prisnim. Të gjithë ne. A nuk e dinte psikologu se prisja ishte diçka që po i çmendte njerëzit?
Nga Charles Bukowski
Njerëzit prisnin gjithë jetën. Ata prisnin të jetonin, ata prisnin të vdisnin. Prisnin në radhë për të blerë letrën higjienike.
Prisnin në radhë për të marrë paratë. Dhe nëse ata nuk kishin para, ata prisnin në radhë më të gjata.
Prisje të ikish që të flije dhe pastaj prisje që të zgjoheshe.
Prisje që të martoheshe dhe pastaj prisje që të ndaheshe.
Prisje që të binte shiu, që pastaj të prisje për atë që të ndal. Prisje për të ngrënë dhe pastaj prisje për të ngrënë përsëri.
Prisje tek zyra e psikologut me një grumbull psikopatësh duke menduar se mos je edhe ti një prej tyre.
ObserverKult
—————————–
Lexo edhe:
CHARLES BUKOWSKI: VALLË, A ËSHTË E MUNDUR TË DUASH NJË NJERI?
