Charles Bukowski: Atë natë që unë po vdisja…

Atë natë që unë po vdisja
isha mbytur në djersë në shtrat
dhe mund t’i dëgjoja cinxërat
dhe një ndeshje macesh jashtë
dhe mund të ndieja shpirtin tim duke pikuar përmes
shtrojave
dhe bash kur ai po prekte dyshemenë unë kërceva
isha tepër i dobët të ecja
por unë shkova dhe i ndeza të gjitha dritat
dhe pastaj u ktheva në shtrat
dhe shpirti pikoi prapë e prapë
dhe u ngrita
i ndeza të gjitha dritat
unë kisha një vajzë 7 vjeçe
dhe isha e sigurtë se ajo nuk donte që të vdisja
përndryshe
unë nuk do e kisha çarë kokën
por gjithë atë natë
askush nuk telefonoi
askush nuk erdhi me një birrë
e dashura ime nuk më telefonoi
dhe unë mund t’i dëgjoja cinxërat dhe bënte
nxehtë
dhe unë vazhdova të ngulmoj
duke lëvizur andej këndej
gjersa rrezet e para të diellit erdhën përmes dritares
përmes gëmushave
dhe pastaj shkova në shtrat
dhe shpirti qëndroi brenda meje
dhe unë
fjeta.
tashi njerëzit vinin
duke trokitur në dyer e dritare
telefonët binin
telefonët binin prapë e prapë
unë mora letra të mrekullueshme në postë
letra urrejtje dhe letra dashurie.
gjithçka ishte njëlloj përsëri.

Përktheu: Skënder Buçpapaj

ObserverKult

Lexo edhe :

CHARLES BUKOWSKI: MË DUKEJ SE MUND TË MBYTESHA NË SYTË E SAJ