Ju ftojmë të lexoni një cikël me poezi nga Anton Marku:
Për t’u rrëfyer
nuk është e nevojshme
të gjunjëzohemi
NDJESË PAQSHIM
Kur lodhja të mos i bëj më ballë të ecurit
pluhuri i parë do t’u bie hapave
gjithçka tjetër
lumë do të bëhet nën këmbët tona
etshëm për atë botë
Bora do t’ia zbardhë fytyrën dimrit
një erë e paemër
do i grisë retë
Qielli do të zvogëlohet
e do të zbresë më poshtë
atje ku zbrazet gjithçka
e mbushet me asgjë
Jeta
tokës do t’i ulet në prehër
Të pambjellë
të mbirë nga askund
një tjetër atdhe
do të kërkojnë sytë
Kohës do t’i shtohen
ditët pa ne
Pa këtë psalm
librat e shenjtë
nuk do të ishin të plotë.
AROMA E SHIUT
Po të mos kisha vdekur atë ditë
ende do të ishim bashkë
Eva ime
Sikur ëndrra të kishte zgjatur edhe pak
me sy do të merrnim frymë
Nata do të plaste nga puthjet
pa a ditur se në cilin prush
u dogj gjithë ai zjarr
Bota do të mbetet
si ajo në të cilën jetuam
e pagojë, si lutja
ngarkuar me të gjitha
pse-të e saj.
MESHA E DRITËS
Një popull
që ngre dorë
mbi profetët e vet
xhepave bartë
dheun e varrmihësve të tyre
Në të sotmen
pak e nesërme mbetet
Kjo botë nuk është
atdheu i përjetshëm i lutjeve
Hapave të fundit
ecjet zgjaten
Rreth qafës zvarriten
këmishat e hedhura
koreve të tokës.
ENDËSJA E PENJVE
Një grua e vejë
për herë të parë u zgjua
e vetme në shtrat
Iu duk sikur ndjeu
dorën e tij
në barkun e saj
Një zë që i tha
cilin emër t’ia lë
asaj që po vinte
Për rrënjët e saj
nuk kërkoi tjetër tokë
Në djep e lidhi
një ëndërr nusërie
Libri i jetës
u nënshkrua dy herë.
PAS
Çfarë mbetet
kur të harxhohet
edhe ajo pak
që ishte
Në asgjë
a ka diçka
që nuk soset
apo gjithçka zbrazet
kur të mos gjendet më
as edhe një pikë
Për t’u rrëfyer
nuk është e nevojshme
të gjunjëzohemi
mjafton
të mos i duartrokitet mëkatit.
ObserverKult
Lexo edhe:
