Ju ftojmë të lexoni një cikël poezish nga Majlindë Sinani Lulaj, shkëputur nga libri i saj më i ri “…i nëjti gur”, Littera, Prishtinë, 2025.
n’korridore kohe
muzgu kambkryqet
n’ballin tem
e duert tanë noçka
pragdiminin e shpirtit
ma thonë
ky asht çasti
kur zani i zemrës brofet
rrugë ndërron
m’bahet sy
e n’korridore kohe
n’tana kthinat
m’çon
endem
e s’di a jam trup
a ndoshta veç erë
që rrëmoj me e gjetë
nji unë prej meje
t’humbun kaherë
diku e kam lanë
diku fsheh e kam
atë unë t’moçme
t’tejdukshme si ujë
e herash si xham
zani i zemrës
dore nuk m’lëshon
gërryejmë bashkë
verbnisë
nëpër netë t’harrueme
hojeve t’boshësisë
idhnake
t’irnosuna
t’përzieme n’rend
greminash t’kohës
hedhun truq
n’nji vend
trazimit
shprushjes me e gjetë
atë unë prej meje
që s’di si m’ka ikë
qiellit
gufun resh
s’praj tuj e lyp
qyshkur
qyshkur
shkojmë e vijmë
ndër ditë
me ftyra t’mekuna
e damarë t’mpimë
ditë t’zbrazuna
si andrra t’pame
endun prej gjumit n’gjum
si rrjetë merimange
e s’thonë gja që s’dimë
ditë ndër ditë
që shkruhen
avujsh n’xhama
e hidhen n’trastë
si mall me shumicë
shitun te lama
qe sa
vijmë e shkojmë
ndër këso ditë
pa pikë uji n’gurrë
ditë
që mbillen
n’plasa t’syve
e nuk çelin kurrë
ndoshta habitun jam
ky dimën
me shije proze
me shall pluhuni
mbështjellun rreth goje
ka gjetë me ndejtë
tokës e qiellit
diku ndërmjet
shtresue
as mjegull
as re
me erë që fryen
si sot
si dje
e s’e di pse
dimën i meltë
me çehre boze
s’bahet çka asht
pa kurrnji flokë bore
se shi…
shi as vjeshta s’ka pasë
pos emnin e shkruem
ndër lisa
n’nji rrasë
nejse
ndoshta habitun jam
n’emna stinësh t’brumta
që shkunden e shkruejnë
veç andrra t’shkrumbta
e paanë e ndryshkun
kjo natë
s’asht prej atyne netëve
kur andrrat presin n’cep sysh
me na lexue përbrendë
e na
me marrë frymë ndrysh
nuk asht aso lloj nate
mbas t’cilës gjejnë paqe
flatrime t’lehta zanash
e shpirta t’ndamë n’dysh
s’asht natë ndër netë
tkurrun n’fund zemre
gërrye kurreshtjes
me e marrë vesht
përplasja e dallgëve
shfrymjes në breg
kujt i flet
natë pa emën s’asht
po unë s’di si me e thirrë
t’paanën e ndryshkun
as çelun
as vyshkun
ngujimi n’mue
e ftohta e territ
n’mue ngujon
vogëlsinë e qenësisë
e kurreshtjen
që s’shterron
si agojnë nadjet
pse ikin buzëmbramjet
në ç’trajektore yjesh
perëndojnë andjet
pse hana
n’gjoks t’qiellit
s’ka për vete nji hanë
ç’udhë tinëzare janë fatet
si asht dora
që ndan n’hise
virtytet e mëkatet
ku jemi nisë
kur asht ndalesa
kohës
ku i fle kuptimi
jetës
në ç’tharm i ruhet kujtimi
orë e gjatë
ngujimi n’mue
që vargon
akulltë
imtë
pyetje pakufi
natë e ftohtë asht
s’di me u kry
strukun shuk n’zemër
derisa t’plasë n’sy
ObserverKult
Lexo edhe:
(VIDEO) TAKIM POETIK DHE DISKUTIM ME MAJLINDA SINANI LULAJN/ FESTIVALI POETIK I PRISHTINËS 3
