Cila është parathënia më e bukur në botimet shqiptare?
Në parim, një pyetje e tillë konkurruese nuk duhet bërë, për cilindo element të një kulture.
Nga Aurel Plasari
Por parathënia e Cuk Simonit për Pinokun, të përkthyer prej tij dhe të botuar për së pari më 1938 në Shkodër, mund të cilësohet me të vërtetë “e pakundshoqen”, siç thuhet në gegnishte.
Dhe kujtoj kohën kur më është dashur edhe mua të shkruaj parathënie me nga 10, 20 ose edhe 30 faqe për të justifikuar botimin e një vepre “të huaj”, pranimin e një autori “të huaj”. Ç’kohë e mjerë!
Përkthyesi Cuk Simoni sot duket emër i harruar. Ndërsa nuk është e drejtë që të harrohet.
ObserverKult
Lexo edhe:
PARATHËNIA E PAPËS NË LIBRIN E VIKTIMËS SË ABUZIMIT
Një gjest i paparë, i pashembullt i papë Françeskut kur shkruan një parathënie për një libër që tregon historinë e një djali të abuzuar nga një rregulltar. Daniel Pittet, autori francez i librit autobiografik, pas më shumë se dyzet vitesh, nxjerr në pah, ngjarjet tronditëse. Tani, Pittet takohet me përgegjësin e abuzimit dhe shkruan njëkohësisht librin “Të fal, atë”! Ja çfarë shkruan Françesku:
“Është shumë e vështirë për viktimat e pedofilisë, ta tregojnë përvojën e tyre, për të përshkruar traumën që ende i ngulmojnë pas shumë vitesh. Për këtë arsye, dëshmia e Daniel Pittet-it është e nevojshme. E vlefshme. E guximshme.
Kam njohur Danielin në Vatikan në vitin 2015, me rastin e Vitit të Jetës së Kushtuar. Ai donte të përhapte gjerësisht një libër me titullin “Të duash është të japësh gjithçka”: një përmbledhje dëshmish burrash dhe grash, priftërinjsh dhe personash të kushtuar. Nuk mund të imagjinoja që ky njeri, plot entuziazëm dhe i pasionuar për Krishtin mund të kishte qenë viktimë e abuzimit nga një prift
Tekstin e plotë e gjeni duke klikuar KETU
ObserverKult
