Kam dashtë deri dje me qenë krejt si ju
i bukur i ri krua epshi n’kep
pendel e zezë e korbit
floku im n’kry’
Kam dashtë deri dje viteve tueja m’u kthy
mall me pasë qytetin me shkelë
bukën e ngrytë veç me pa
edhe fustan-hollat pak
e syni m’u ngi
Kam dashtë deri dje me qenë fjalëpak si ju
tokë e grua mos me i lanë pa farë
m’u rritë n’tehun e fjalës
e kangë m’u ba
Kam dashtë edhe diçka me pasë si ju
mendje që tjerr hollë besë e fjalë
zjarrmin me mbajtë n’gji
e mos m’u kallë.
