Trumcak faqekuq mëngjeseve me borë duer mërdhimë kambë lagun n’flokun e zi borë e bardhë bahej plis gjoksi i shpërfushun avullonte Qielli s’i mbante fluskat si luzëm bletësh lëshoheshin n’gëzimin tim shkriheshin ato shkrihesha unë oborri mbushej me gjurmët e nji çuni trumcak i vogël me pikla si fërkem sorre dukeshin ata dhetë gishta Bie borë mbi vitet e plakuna fjollat m’kthejnë gjurmëve t’harrueme trumcakçe fluturoj zbres mbi nji gur ku pret nji vashë e ngrime me marr ngrykë e dhimbje cicëroj.
