Nga Mihallaq Qilleri
Po hap sonte arkivat e thella të shpirtit,
Në Ditën e Madhe të Dashurisë.
Kanë mbaruar kohërat e së pamundurës,
Lirisht mund të puthemi në ëndërr sërish.
Po thyej sonte bravat e ndryshkura të moralit,
Dhe rikujtoj shpresat e mëdha për të dy,
Për ditët dhe netët kur u gjendëm aq pranë,
Për ato çaste magjike kur isha aq afër me ty.
Po trazoj sonte mugëtirën gjithë cerga stivosur,
Prej kohërash që mbajtën ndezur një zjarr
Nuk e di se si humbe aq larg, pakuptuar,
Aq sa besova se do të të takoja vetëm në varr.
Po hap sonte shpellat e zemrës gjymtuar
Ku plagët e djeshme nuk janë mbyllur ende,
Me besimin se edhe ti do të më kesh kujtuar,
Këtë natë kur pres Ditën e Shenjtë për ne.
Po hap sonte humnerat e thella të shpirtit,
Me shpresë se aty brenda do jesh përsëri ti.
ObserverKult
—————-
Lexo edhe:
MIHALLAQ QILLERI: MË DHEMB DHIMBJA JOTE…
lexo edhe:
MJER’ AI QË S’KA THËNË FJALË QË THUHEN VETËM NJË HERË NË JETË…
Nga: Koçi Petriti
Ai ia prek flokët dhe ia ngatërron për gishta,
ajo një kopsë të këmishës ia shtyp me thua,
vesa pikëzon mbi lirishta,
shelgjet rrinë varur mbi përrua.
E marr me mend ç’i thotë ai tani
dhe ç’i përgjigjet ajo në këtë orë të vonë,
Sa të tjerë i kanë thënë këto fjalë,
e sa të tjerë do t’i thonë e do t’i thonë!
Asgjë s’do të përsëritet për këta: vajzë e djalë
në vitet e ardhshëm, të trazuar apo të qetë.
Mjer ai që s’i ka thënë dikujt të tilla fjalë,
fjalë që thuhen vetëm një herë në jetë.
ObserverKult
