zoti shpalosi qiejt dhe shtriu dorën e dridhur deri në tokë
pastaj nëpër atë të çarë lëshoi frymën
dhe gjithçka u bë
krijoi lirinë
librat baltën dhe dritën
kafshët e lira që fatalisht u kemi ndërruar mbiemër
prej kur na dolën dhëmbët e ujkut
të egra i quajmë
bëri dhe dashurinë sipas trajtës së vetvetes
me emrin e tij
erdhëm edhe ne me përbërje dashurie
e u bëmë pjesë e lojës
lojës së bukur
krejt çfarë gjetëm dhe kemi ështē dhuratë
bekim
një spirale e koduar me të panjohura
një orë në gjoks kurdisur me akrepa kozmikë
dhe një kuti pandore
tutje është udhëkryqi
verbëria vezulluese
kotësia e kësobotshme
karota ngjyrëkarote
më tutje pluhuri
yni është zoti
fëmijët nuk janë tanët
gjithë ajo çfarë do të lëmë pas
këmisha shkallët bari i shkelur
do të grihen nga bryma
peng është fryma
kjo do të thotë
në ditën që nuk dashurojmē
asaj dite jemi bërë mish për krimba
moirë
