Kryqzueme para tij, poezi nga Donika Dabishevci
Jam krejt e brishtë
kur ftyrë e tij m’zen ninëzat.
T’dridhmet trupit
ma zi se t’rrqethunat dimnave t’acartë.
Krejt n’gjamë, plotë frymë,
humbun n’valë jam,
nji shej, nji rreze, nji dritë tuj pritë.
Fort u qindron tundimeve t’mia
ai i mbshtjelluni me diell n’flokë.
Prej syve, mollzash, poshtë buzve tan’ musht
kryqzueme e zbrapsun para shenjtnisë s’tij.
S’jepet ai…
Luftar mitik që s’njeh dorëzimin.
Dashnia n’mu veç vjen e rritet –
se e du fort e i falem veç t’pajepshmes!
ObserverKult
Lexo edhe:
