Dritëro Agolli: Ti ike, o bir, dhe u ndave nga unë

ankime kujdes me fjalen poezi nga agolli

Ti ike, o bir, dhe u ndave nga unë një ditë
Në majin me lule e pranverën me dritë.

E doje diellin kur skuqte agimin
Dhe pije me buzë dritën, vlagën, gëzimin.

Kur ngriheshe, sipër çatisë vështroje pranverën
Si derdhte mbi botën lulet dhe erën;

Vështroje detin që ndriste si gjalpi i tretur
Dhe malin ku ndizej dhe shuhej mëngjesi i etur;

I ndiqje me sy milingonat dhe zogjtë lart mbi çatitë
Dhe pikat e vesës së ftohtë që binin ngadalë mbi kusitë…

Në qenien tënde vështroja detin, qiellin dhe yjet
Dhe botën e gjeja në sytë e tu: me fushat, malet dhe pyjet.

Dhe zëri i dashur për ditët që vinin më fliste;
Me të ardhmen jetoje, e ardhmja të ndiqte.

E ardhmja më dukej se shpejt do të zbriste këtu në sokakë,
Po fryma jote u shua dhe unë s’ngrohem tani nga kjo flakë…

*Titulli i origjinalit: “Epitaf”