Edi Shukriu: Fati që nuk ishim zogj

Poezi nga Edi Shukriu

Sulmi i policisë serbe në lagjen Ulpiana të Prishtinës, 25 shkurt 1990

Ora policore: 21.10

Dritat e qiriut
Përshëndesin hënën
në orët e ngujimit

Në banesën e ngrohtë
dy terroriste mprehin armët
unë lexoj „Uliksin“
vajza „Borëbardhën“

TV bluan në vete
“Shtëpinë për varje”

Ora policore: 21.30

Vetëtima çan qiellin
e predhat nga tanket
vjellin zjarr
në bebëzat e syve

Nata bëhet çmendi
e egërsisë së shekujve
dhe futet në banesë
pa fije turpi

Plumbat lotësjellës
përhapin helm
e nuk di
ka më shumë në ajër
apo në brendi të mitrës

Frymë, frymë!
tmerrohen muret,
vazot lotojnë dhunshëm,
qiriri drithëron vdekshëm
e Satiri zhvesh lëkurën

Frymë, frymë!
klith për veten
si bishë njerëzore e pashpresë
duke harruar frytin

Ora policore: 22.30

Nuk dëgjohet më cicërimë

zogu njëjavësh i ditëlindjes
ka shtrirë krahët
e përshëndetjes së fundit

Ëmë e bijë
hidhemi në përqafim –

loti i hidhërimit
dëbon lotin e helmit

lotët e frikës
bëhen lot dashurie
në natën e egërsisë serbe

Fati që nuk ishim zogj!

ObserverKult

Lexo edhe:

EDI SHUKRIU: “MOJ E BUKURA MORE”, NDËR LIRIKAT MË TË BUKURA ARBËRESHE

BUQETË POETIKE NGA EDI SHUKRIU: BARESHA E THANËS…

Në mjegullinën e lartësive
kreshtat e Pagarushës ndjenin
se
në prehër një lindje mbanin

Erë e malit djepin përkundte
pranë vatrës foshnja
ninulla vetes i këndonte
e
në prag të njohjes
mësuesi me shkronja në zemër
e peshë mbi supe
ç’është dashuria mësonte

Historinë e Pagarushës
bilbilat e nisën,
këmbëzbathur shpatijeve

Me rritën e gërshetave
zambakët e Prizrenit u gërshetuan
e kalaja jehonën
e zuri në gji

Kliko KETU për më shumë

ObserverKult