Mik
Më thuej
Dhe unë do e mbjelli
Nji andërr veç për ty
Që saher’ të takohena
Qielli të shkoklohet
Si nji prru i lamshuem duerve
E mandej të derdhet i freskët,
I etun
Në urinë e kohës.
Më thuej
I dashtun
mik,
Nji fjalë
Që të psherëtijë kujtimet
e buzëve të stisin nji mall
të ndryshëm këtë herë,
krejt të ndryshëm
nga ai i herës së fundit.
Të kujtohet
Ajo hera e ishullit,
Që të pritte në fundin e rrugës
Në fundin e andrrës.
Ishulli që vegjetonte
N’vetminë e oqeanit?
Nji ditë
Do të kthehesh
Vetëm për sytë
Për krahët e arnuem të zogjve
Që marrin mort në supet e mia.
At’ ditë lutu çmendí t’gjejsh!
